تـیـر محـبّـت تو را منـم نـشانـه یا عـلی           گـرفـته بر زیـارتت، دلـم بهـانه یا عـلی

بـار ولایت تو را به دوش دل گـذاشـتم           کـوه معـاصیم فـتاد از سر شانه یا علی

ای ز دو دیده‌ام روان خون سرِ شکسته‌ات           ای ز دلم گُـل غـمت زده جـوانه یا علی

تو کز عطوفت دلت شیر دهی به قاتلت           دست تهی کجا مرا، کنی روانه یا علی

تو قهـرمان خیـبـری چرا کـنار بستری           هما چگونه سر کـند در آشـیانه یا عـلی

ای پدر یتیم‌ها، دو چشم خود ز هم گشا           طفـل یـتـیـمت آمده بر در خـانه یا علی

داغ تو کرده آتشم هر نفسی که می‌کشم           شعـلۀ آهـت از دلـم کـشد زبـانه یا علی

فدای دیدۀ ترت چه شد که مثل همسرت           شد بـدن مـطّهـرت دفـن شبـانه یا عـلی

قسم به خون پاک تو، به قلب چاک چاک تو           که کُـشته بارها تو را تیغ زمانه یا علی

مرگ تو بود آن زمان که بین خانه دشمنان           زدند هـمـسر تو را به تـازیـانه یا عـلی

عمر تو یافت خاتمه در شب دفن فاطمه           بر جگرت ز داغ او مانده نشانه یا علی

طوطی طبع میثمت یاد کند چو از غمت           ناله دمد ز سیـنه‌اش جای ترانه یا عـلی